Total offtop

Wiara. Czym ona jest? Czy ludzie niewierzący są ludźmi gorszymi? Ludźmi drugiej kategorii? Swego rodzaju „untermenschami”? Na pewno nie. Niewierzący, tak samo jak wierzący, są ludźmi. Człowiek obdarzony jest mózgiem, którym logicznie (aczkolwiek zdarzają się wyjątki) myśli i może decydować o swoich czynach i zachowaniu. Jedni wybierają, że chcą być ludźmi wierzącymi (lub wciska im się to na siłę, bo” przecież tak trzeba”). Skoro cała rodzina wierzy, skoro jesteśmy krajem wierzącym w tego jednego, jedynego, prawdziwego Boga1, wypada, byśmy się nie wyłamywali i także wierzyli. Ewentualnie możemy wierzyć w Boga, nie jako katolicy, ale luteranie, kalwini, czy jeszcze inni prawosławni. Każde inne odstępstwo jest już niewybaczalne. Swaróg2? Jah3? Budda4? Allach5? Thor6? Przecież to nie są bogowie, to jakiś wymysł ludzi, bo prawdziwy bóg jest tylko jeden. Ale… Zastanówmy się nad tym.
Możemy wierzyć w pieniądze, w farta, w siły nadprzyrodzone (Ufo, gwiazdy, tarot i inne), to nasza osobista i indywidualna sprawa. Religia jest jednak czymś innym. Skupia grupę ludzi wierzących w to samo, przypisują swemu bogu to, czego nie potrafią zrozumieć, całym szczęściem „obwiniają” jego. Jednak religia powstała w zupełnie innym celu. Trzeba było być niezwykle mądrym, by tak dawno temu wpaść na tak dobry pomysł: jedna osoba wymyśliła sobie boga, powiedziała, że jest jego wysłannikiem, że bóg przez nią przemawia. Oczywiście naiwne tłumy zaczęły w to wierzyć (dziwne skojarzenia z polityką i przedwyborczymi obietnicami?). Znając czas przypływów i odpływów, czas zaćmienia słońca kapłan mógł straszyć ludzi i wmawiać im, że za ich grzechy bóg zsyła karę (przypływ spowodowany fazami księżyca na przykład). Religia służy do panowania nad innymi, narzucania swojej woli, kontroli tłumu (nie jedz mięsa w piątek, zabijaj w imię Allacha).
Zabijanie… Czy ktokolwiek z wierzących zastanawiał się, ile osób zginęło przez jego boga? Ilu oddało za niego życie, ilu złożono w ofierze? Ilu niewinnych, wierzących inaczej ludzi trzeba było zabić w imię tego jedynego i prawdziwego? Czy ktoś by chciał czcić boga, dla którego zabija się innych? Przyrównać to można do popierania, wspierania i wiarę w „dobre chęci” dyktatorów. Tak naprawdę nikt7 nie chciałby wierzyć w taką osobę i w to co mówi, popierać tego, co robi. Ale przecież bóg to co innego, „nasz” Bóg jest przecież miłosierny, on Cię kocha, wielbi, szanuje. Ale jeśli będziesz zły i tak wylądujesz w piekle, bo go rozgniewałeś swoim zachowaniem.
Oczywiście w wierze w jakiegoś boga nie ma nic złego, pod warunkiem, że nie jest to wiara fanatyczna i nie zmusza się innych do wiary w to, w co wierzymy my. Człowiek jest istotą myślącą i wolną, ma więc prawo decydować o sobie i kształtować życie tak, jak sam chce.
Jednak postawmy pytanie: dlaczego ludzie wierzą? Bo lubią? Prędzej dlatego, że tak trzeba, bo tego wymaga od Nas ojczyzna i społeczeństwo. Gdyby się zastanowić, to osoby wierzące są tymi osobami „drugiej kategorii”.
Skupmy się na chrześcijaństwie. Fałszywa pokora, miłość do bliźniego za obietnicę wiecznego życia w raju. Odczuwa się pewien komfort psychiczny wiedząc, że odpowiada się za wszystko, to co dobre i to co złe na Sądzie Ostatecznym przed Bogiem, a nie przed samym sobą, przed własnym ja. Można by pokusić się o stwierdzenie, że osoby wierzące to osoby, które są słabe, niepewne siebie, bojące się życia, odpowiedzialności za nie i tego, co będzie. Powierzają swoje życie bogu (Jahwe, Buddzie, Allachowi, Swarogowi lub innemu), by to on nadał mu sens i cel. Pozbywają się swego rodzaju ciężaru, tłumacząc sobie, że jest ktoś, kto dba o ich życie i kto ich pokieruje. Bo przecież jeśli jest to istota doskonała, to będzie dobrze wiedzieć, co zrobić z życiem zwykłego, szarego człowieka. Łatwiej jest odpowiadać w Niebie, przed Bogiem, niż szczerze sądzić samego siebie, bo przecież sądzić może tylko Bóg, więc nie mamy potrzeby, by osądzać siebie.
Jednocześnie pozwolę sobie wytoczyć tezę, że nie ma czegoś takiego jak ateizm. Ateista- człowiek nie wierzący w żadnego boga. Jednak na jego miejscu stawia inne wartości (pieniądze, kariera, UFO, jakieś pozaziemskie moce). Wielu ludzi także wierzy w jednego boga- w samego siebie. Sam sobie powierzają swój los, kierują nim, wierzą w siebie dzięki wewnętrznej sile, wierze we własne możliwości. Niepotrzebne jest mu „coś” , co będzie czcił, wysławiał, modlił się. „Jest jeden bóg- jestem nim ja”.
Jednak do wiary lub jej zaprzestania człowieka nie można zmuszać. Każdy sam wie, czego chce, czego potrzebuje. Nie można negować i dyskryminować ludzi ze względu na religię. Każdy z nas w coś wierzy. A kogo obchodzi, czy statystyczny Kowalski wierzy w Buddę, Allacha, siebie samego lub żarówkę w lampce przy swoim biurku? Jesteśmy tylko ludźmi.

MAJOR napisał: